“Het is hoog tijd om op het podium-van-mijn-eigen-kunnen te gaan staan.”
Zegt de vrouwelijke leider die steeds de neiging heeft om zich klein te maken. Ze is er helemaal klaar mee.
Vrouwelijke leiders en hun herhalende patronen
Ze wordt geremd door herhalende patronen die ik vaker bij vrouwen dan bij mannen zie terugkomen. Ik durf te zeggen dat vrouwelijke leiders vaak:
- Het belang van anderen boven hun eigen belang plaatsen.
- Het podium aan een ander te gunnen en zichzelf minder in de spotlight plaatsen.
- Doen wat ze denken dat goed is in de ogen van anderen.
- Alleen hun expertise claimen als ze de materie 110% eigen zijn.
- De lat vooral voor zichzelf extreem hoog leggen.
Archetypische feminiene eigenschappen
Aan de ene kant heeft dat te maken met eigenschappen die we van oudsher associëren met vrouwelijkheid, zoals:
- Kwetsbaarheid
- Inlevingsvermogen
- Zorgzaamheid
- Samenwerking
- Aanpassingsvermogen
Aan de andere kant zien we dat vrouwen zich nog steeds harder moeten bewijzen dan mannen om de top te bereiken; ze moeten ‘hun mannetje staan’ en ‘haar op hun tanden hebben’.
Ik weet nog dat ik een visieposter maakte toen ik bijna 20 jaar geleden begon met Cookcoaching; een visuele creatie van mijn toekomstige leven als coach. Centraal plaatste ik met grote letters de tekst: ‘Ik ben tegenwoordig een vrouw met ballen.’
Overlevingsmechanisme
Pas 15 jaar later realiseerde ik dat ik met een heel andere reden op aarde was gezet dan om mijn harde zakelijke kant te etaleren.
Als ik mijzelf nu tegenover me had zitten als cliënt zou ik vragen: ‘Waar hoef je niet naar te kijken door je te richten op succesvol zijn in de ogen van anderen?’
Of: ‘Aan wie moet je ontrouw zijn om het op jouw manier te doen?’
Ondanks de vele lagen die ik had afgepeld in alle opleidingen die ik als coach had gevolgd, was er nog altijd onontgonnen terrein; een stuk verleden waar ik liever van wegbleef. Ik vertelde mezelf dat het niet nodig was, dat ik er ‘prima mee kon dealen’.
Vanuit mijn overlevingsmechanisme.
Het vraagt namelijk om ontrouw te zijn aan het familiesysteem om in oud zeer uit het verleden te duiken. Daar zit schaamte op en angst voor mogelijke pijn en verdriet. Uiteindelijk heb ik de moed gevonden om toch in mijn verleden te duiken. Die reis heb ik beschreven in mijn boek ‘Ontrafeld’. Ik heb mezelf bevrijd van herhalende patronen uit het verleden.
Familiesysteem
We zijn allemaal lid van verschillende systemen, groepen mensen die een geheel vormen. De belangrijkste (omdat die zo vormend is geweest) is onze familie van herkomst, maar ook een team op het werk is een systeem, de organisatie als geheel, het elftal of de hele sportclub.
In onze opvoeding hebben we onbewust patronen overgenomen van huis uit. De plek die we hebben in het gezin is heel bepalend voor hoe je je later gedraagt. Meestal heeft het oudste kind de weg vrijgemaakt voor de volgende. Bij de tweede werden de regels al soepeler en de jongste kwam vaak weg met ondeugden.
Als je de jongste was, maar je om moverende redenen als oudste bent gaan gedragen, is de kans groot dat je onbewust veel verantwoordelijkheid naar je toetrekt. Dat doe je dan niet alleen thuis, maar ook op andere plekken in je leven. Dat kan handig zijn, totdat jouw verantwoordelijkheidsgevoel je in de weg zit.
Zo gaat dat met herhalende patronen.
Patronen ontrafelen
In ‘Ontrafeld’ heb ik vanuit systemisch perspectief toegelicht waarom de dingen gaan zoals ze gaan. Onbewuste loyaliteiten naar onze (voor)ouders houden ons gevangen in de patronen die van generatie op generatie zijn doorgegeven.
Waardoor de kans groot is dat jij ze ook weer doorgeeft aan jouw volgende generatie 😉
Totdat je ervoor kiest om in je verleden te duiken zodat je die patronen kunt ontrafelen. Dan kom je erachter dat het niet alleen ‘aan je vader ligt’ of ‘door je moeder komt’, maar dat daar ook weer generaties en gebeurtenissen aan vooraf zijn gegaan. We worden allemaal gevormd door onze achtergrond.
Zolang je je daartegen afzet, houd je jezelf gevangen. Wanneer je de patronen gaat ontrafelen, kan je de werkelijkheid onder ogen zien; met de mooie en de minder mooie kanten. Daar ‘ja’ tegen zeggen, geeft kracht.
Eigen plek innemen
Dat helpt om jouw eigen plek in te nemen:
- En te doen wat goed voelt voor jóu.
- Dan kan jij jezelf uitdagen om over je eigen schaduw heen te stappen.
- Los van wat anderen van je vinden.
- Oké zijn met jezelf mét de imperfectie.
- En je weer verbinden met jouw vermogen om te voelen.
Zodat je jouw volle potentieel leeft en jezelf in al je glorie laat zien aan de buitenwereld.
Ja, dán kan je op het podium-van-jouw-eigen-kunnen gaan staan.
