‘Wat vindt je moeder er eigenlijk van?’ Om trouw te zijn aan jezelf moet je soms ontrouw zijn aan je familiesysteem.
Ontrafeld móest geschreven worden. Mét alle consequenties die daarbij horen.
Pijnlijke gebeurtenissen onder ogen komen
Het is oktober 2020. Ik vertel mijn moeder dat ik een boek schrijf. Het gaat over de pijnlijke gebeurtenissen uit mijn jeugd die ik eindelijk onder ogen ben gekomen. Ze luistert, haar blik keert naar binnen, ik zie haar denken. Woordeloos. Mijn moeder heeft tijd nodig om dingen te laten bezinken voordat ze erop kan reageren.
De volgende keer dat ik haar zie, stelt ze vragen: ‘Ben je niet bang om dingen kapot te maken? Heb je overwogen om het onder een pseudoniem te doen? Wat zullen mensen wel niet denken?’
Die vragen hebben mij ook bezighouden. Een duik in het verleden staat haaks op de loyaliteit die ik voel naar mijn familiesysteem. Zozeer zelfs, dat het me er veertig jaar lang van heeft weerhouden om ‘het aan te gaan’.
Trouw aan mezelf, ontrouw aan mijn familiesysteem
En nu kies ik ervoor om de patronen te doorbreken. Om trouw te zijn aan mezelf, moet ik ontrouw zijn aan mijn familiesysteem.
Ik neem het mee in mijn schrijven. Ik realiseer me dat het belangrijk is dat het over míj gaat, over míjn pijn, míjn zoektocht, míjn waarheid, in het licht van het grotere geheel. Ik ontrafel, ontdek patronen, zie hoe alles met elkaar is verweven en blijf bij mezelf. Het heeft tijd nodig om de woorden zorgvuldig te kiezen. Voorbij schuld en schaamte. In liefde naar mezelf en mijn familiesysteem.
Het is juist die zorgvuldigheid die de reis zo mooi maakt, omdat er zoveel liefde in besloten zit. Zoals Toekie van Apeldoorn in het voorwoord schrijft: ‘Ze duikt in de losse draden van haar bestaan, brengt schijnbare tegenstellingen samen en wandelt zo haar vrijheid tegemoet.’
Ik heb mijn verhaal open en eerlijk verteld en een theoretische toelichting gegeven. Om zoveel mogelijk mensen te inspireren in een pijnlijk verleden te duiken als daar nog losse eindjes liggen. Zodat ze hun bagage liefdevol achter zich kunnen laten terwijl ze hun geschiedenis insluiten.
En mijn moeder? Die voelt dat. Trots kijkt ze naar me tijdens de lancering van ‘Ontrafeld’. Allebei in ons hart geraakt.
Deze prachtige foto is gemaakt door John Dijkgraaf
