Trouw aan jezelf
Trouw blijven aan jezelf lijkt zo vanzelfsprekend, maar wat als je:
- Het verder schopt dan je ouders?
- Succesvoller bent dan je broers of zussen?
- Diep van binnen nog steeds de goedkeuring wilt van je vader of moeder?
Onbewust.
De verborgen loyaliteit van familiesystemen zorgt ervoor dat als we het ‘anders’ willen doen dan we van huis uit hebben meegekregen, het aanvoelt alsof we ontrouw zijn aan degenen die ons die ongeschreven mores hebben meegegeven.
En dat kan natuurlijk een remmend effect hebben.
Bijvoorbeeld omdat je:
- Niet kan excelleren op je werk
- Voelt dat je op je innerlijke rem staat i.p.v. voluit te leven
- Steeds bezig bent met wat anderen van je vinden
Grote kans dat die loyaliteit een patroon is dat van generatie op generatie is doorgegeven. En vervolgens nemen we patronen mee van het ene naar het andere systeem, van huis uit naar het werk; zowel de gewenste als de ongewenste. Totdat vreemde ogen helpen om ze te herkennen. Dan kan je ze doorbreken.
Trouw – ontrouw
Is dat makkelijk? Nee, niet altijd, want soms moet je ontrouw zijn aan mensen die je dierbaar zijn, om trouw te zijn aan jezelf. Dat is een dynamiek die begint bij herkenning en wordt ondersteund door systemische interventies. Met het gevolg dat je:
- Wel je kop boven het maaiveld durft uit te steken
- Wel die nieuwe ideeën op tafel legt ook al zijn anderen het er misschien niet mee eens
- Opeens merkt dat het geluk je van alle kanten lijkt toe te komen
Om maar een paar voorbeelden te noemen 😉
In mijn boek ‘Ontrafeld’ schreef ik:
“Onderdeel van het proces van volwassen worden, is dat kinderen loskomen van hun ouders; ze gaan grenzen ontdekken en buiten de lijntjes kleuren. Als kinderen stoute dingen doen, worden ze terechtgewezen door hun ouders. Zo leert het kind onderscheid te maken tussen wat wel mag en wat niet, tussen je ‘schuld’ en ‘onschuld’. Als je blijft hangen in het onschuldige brave meisje of jongetje dan blijf je kind. Alleen wanneer je bereid bent als kind om je schuldig te maken, kan je volwassen worden.”
Erkenning en waardering
Met andere woorden: als jij merkt dat je het graag ‘goed’ wilt doen in de ogen van je ouders, ben je nog steeds dat onschuldige kind (waarschijnlijk geheel onbewust) dat de goedkeuring van zijn of haar ouders wil. Als je dat gedrag dan weer meeneemt naar andere systemen, zoals je werk, kan dat ertoe leiden dat je de erkenning en waardering zoekt die je vroeger van je ouders onvoldoende hebt ontvangen. Misschien herken je wel dat je:
- Altijd klaar staat om een ander te helpen
- Zelden om zelf om hulpt vraagt
- Het moeilijk vindt om ‘nee’ te zeggen
Dat zijn typische patronen voor iemand die niet de stap naar volwassenheid heeft gezet. Troost je, als jij je hierin herkent: je bent niet de enige.
Helaas kan het zijn dat dit je in de weg gaat zitten. Als jij makkelijk te veel hooi op je vork neemt en niet goed in staat bent om te luisteren naar de signalen van je lichaam, kan het zijn dat je vaak vermoeid bent, wellicht zelfs uitgeput of last hebt van je nek en schouders. Het risico op een burn-out en langdurige uitval bestaat. Gelukkig kan je dat vóór zijn.
Ik heb die ‘vreemde ogen’ die jou kunnen helpen om herhalende patronen te herkennen. Pas wanneer je ze herkent, kan je ze doorbreken. Ik begeleid vrouwelijke leiders die de balans kwijt zijn, omdat ze te veel ballen in de lucht houden. Ik help je te ontrafelen, zodat je gaat begrijpen waarom je doet wat je doet en waar dat vandaan komt. Je gaat herhalende patronen herkennen en ervaren hoe het voelt wanneer jij de regie pakt. Dat maakt het makkelijker om in je kracht te staan.