Het zal je maar gebeuren: opgroeien in een polyamoreuze, activistische, politiek geëngageerde woongroep waarin ieder z’n eigen bagage had. Met alle gevolgen van dien.
Elin Waning-Dedert is bepaald niet ongeschonden uit de strijd gekomen. In deze podcastaflevering vertelt ze waar ze vandaan komt, hoe dat haar heeft beïnvloed in haar rol als vrouw-van, moeder en leider. Ze vertelt hoe het overwinnen van trauma haar heeft geholpen in haar leiderschap.
Zoals ze zelf zegt: “Ik vind het super spannend om mijn verhaal met de wereld te delen op zo’n prachtige manier, maar ik ben echt blij dat we dit hebben gedaan samen ❤️”
Trauma stukje bij beetje afpellen
“Met de blik van nu kan ik zeggen dat ik eigenlijk ieder decennium van mijn leven met een stukje aan het werk ben gegaan.”
Steeds pakte ze weer een relatie met een dierbare aan. Over de relatie met haar vader: “Wat maakt iemand een ‘echte’ vader en wat maakt mij een ‘goede’ dochter?” En zo heeft Elin ook stilgestaan bij de relatie met haar moeder, haar zus, broertjes en met zichzelf.
“Alsof ik iedere keer een cadeautje uitpakte, wat een krukje bleek te zijn, waardoor ik bij het volgende cadeautje kon komen om uit te pakken.”
In de podcast vertelt ze:
- Over de invloed van het trauma op haar leven.
- Welke therapieën haar hebben geholpen om zichzelf te helen.
- Wat trauma doet met het zenuwstelsel.
- Wat het haar en mensen in haar omgeving heeft opgeleverd dat Elin een ‘fijnere fabrieksinstelling’ heeft gevonden.
- Hoe het haar beïnvloedt in haar leiderschap.
Invloed op man en kinderen
Elin is al 20 jaar samen met haar man. Ze vertelt over de impact van haar persoonlijke ontwikkeling op hun relatie. Zoals ik ook schreef in mijn boek ‘Ontrafeld‘: ik weet hoe uitdagend het is om met elkaar in verbinding te blijven terwijl je dwars door je eigen pijn heen gaat om er uiteindelijk sterker uit te komen.
Elin zegt heel mooi: “We hebben altijd de nieuwsgierigheid gehad naar de nieuwe versie van elkaar, we gunnen het elkaar om steeds meer jezelf te worden en we zijn bereid om te investeren om ook weer verliefd te worden op de persoon die je bent geworden nadat je iets hebt uitgepakt.”
Dat kan alleen als je de moed hebt om je eigen proces met de ander te delen. Hoe moeilijk ook. Zeker in het begin, is het wennen om de woorden te vinden om te beschrijven wat er in je omgaat. Maar delen kan ook andere vormen hebben: samen dansen, samen uit je dak gaan.
Over haar rol als moeder zegt Elin: “Als ik niet de moed en doorzettingsvermogen had gehad om mijn trauma-cadeaus uit te pakken, zeker de intergenerationele trauma’s van opa’s en oma’s in de Tweede Wereldoorlog, de Jappenkampen en het Kolonialisme, weet ik zeker dat mijn kinderen dezelfde cadeautjes hadden gekregen om uit te pakken.”
“Ik voelde urgentie om het voor mezelf te doen en ook voor mijn kinderen. Dit stukje is klaar, bij mij.” Zo besloot ze en dat gaf haar de moed om er mee aan de slag te gaan.
In de podcast vertelt ze hoe onze kinderen een spiegel vormen die ons confronteert met de impact van trauma in onze jeugd. Zien hoe je eigen kinderen zich op een ‘gezonde’ manier ontwikkelen, laat ook zien hoe ongezond je eigen jeugd was.
Leiderschap in een lokale democratie
Elin vertelt over de carrièrestappen die ze heeft gemaakt bij de Gemeente Rotterdam en over de kans die ze nu heeft gekregen om met een eigen samengesteld team een nieuwe functie te vervullen ‘Opgaveregisseur voor Wijk aan Zet’. “Ik zou het niet aan Japke-d. Bouma durven zeggen.”
Rotterdam heeft 39 wijkraden, om de zeggenschap en inbreng van burgers in hun wijk te vergroten. Dat is een hele opgave omdat we in een raar geografische verdeelde en meest diverse stad op aarde wonen; er is geen stad die zo divers is in nationaliteiten en talen die er worden gesproken.
“We denken na over wat de maatschappij nodig heeft vanuit onze kernwaarden, wat voor soort organisatie moeten wij worden, dat duurt lang, en dan terug redeneren, wat kunnen we de komende paar jaren, wat willen we dit jaar en steeds geschiedenis, heden, toekomst aan elkaar verbinden om het beter te doen voor Rotterdammers.”
Trauma en leiderschap
Mijn hart maakte een vreugdesprong toen ik Elin heel open en eerlijk hoorde reflecteren op haar eigen rol als leider. Ze vertelt over de systeemopstelling die ze deed bij de gemeente waarin ze haar eigen vraag inbracht: Wat ben ik voor het systeem en van de opgave, wat ik wil met Wijk aan Zet?
Ze vertelt hoe haar eigen energie niet klopte en dat wilde ze onderzoeken. De opstelling was confronterend voor haar. “Ik had een soort slachtoffer-dader gemaakt waarbij ik boos keek naar de dader en met mijn rug stond naar het slachtoffer.” Wat doet dat met beide polariteiten?
Ze kan nu zien wat de invloed is van haar eigen activisme op betrokkenen. Dat het gedrag van toen, haar vandaag nog altijd beïnvloedt, soms met negatieve impact op betrokkenen.
De stappen die Elin heeft gezet in haar persoonlijke ontwikkeling, helpen haar om met een systemische blik te kijken naar haar huidige houding en gedrag. Ze ziet nu wat ze meeneemt van vroeger, soms versterkend, soms verzwakkend voor het grotere geheel. De kwetsbaarheid die ze daarin toont, de bereidheid om te reflecteren en te leren, zijn een bron van inspiratie voor ons allemaal.
Toen we de podcast hadden opgenomen wist ik meteen: dit is een pareltje! Haar levensenergie spat ervan af. Ik raad je van harte aan om deze leerzame en indrukwekkende aflevering te beluisteren.
💫 Ik ben Fiona Cook. Ik werk al 20 jaar als coach, waarvan bijna 15 jaar als systemisch coach met (familie)opstellingen. Ik begeleid leiders om hun masculiene en feminiene kwaliteiten in balans te brengen. Ik help jou om je bewust te worden zodat jij kunt loskomen van oude conditioneringen, je verbinden met wie je werkelijk bent en balans en focus ervaart. Lees meer over mij.
Spreekt deze aflevering je aan? Dan kan ik je deze ook aanraden:
Wat leiders moeten weten over trauma
Je kunt je partner niet fixen, alleen jezelf: in gesprek met mijn man
