Zoeken
Sluit dit zoekvak.
Zoeken
Sluit dit zoekvak.

Geheimen onthuld: inclusief leiderschap in de praktijk

9 mei 2023

Wat doe je als opeens achter komt dat je niet alleen een halfbroer, maar ook halfzus blijkt te hebben?

Just asking for a friend 😉

Het spannendste wat ik ooit had gedaan, was denk ik wel mijn boek ‘Ontrafeld’ naar buiten brengen. Spannend, als in: ‘scary’ en ‘exciting’ tegelijk.

Niet wetend hĂłeveel het zou opleveren đŸ™â€ïž (voor mijzelf en vele anderen).

Het delen van deze podcastaflevering (Geheimen onthuld: inclusief leiderschap in de praktijk) vond ik opnieuw zĂł spannend dat ik een meditatie deed waarin ik mijn ouders en voorouders achter mij plaatste om te voelen of het kon.

En opeens stond mijn vader niet meer achter me, maar stralend vóór me. Sinds zijn overlijden ruim 20 jaar geleden is hij nog niet zó duidelijk aan mij verschenen. Die blijheid op zijn gezicht; alsof hij dolgelukkig en heel dankbaar is voor wat er is gebeurd.

Wonderlijk en volstrekt logisch tegelijk.

Geheimen onthuld: inclusief leiderschap in de praktijk

In deze aflevering hoor je wat er gebeurt wanneer alles aan de orde mag komen dat eerder niet aan de orde is gekomen. Dit gaat over inclusief leiderschap en over ruimte geven aan alles wat er is, zodat het kan stromen, op alle fronten.

Beluister hier de podcast ‘Geheimen onthuld: inclusief leiderschap in de praktijk’.

Liever lezen?

Ik deel een heel kwetsbaar en persoonlijk onderwerp.

Omdat:

  • Ik een voorbeeld en inspiratiebron wil zijn in het je hele zelf laten zien
  • Ik ervaar hoe dit bijdraagt aan dat het stroomt op alle fronten in mijn leven

En tegelijkertijd realiseer ik me dat er mensen zijn die dit nĂ­et op deze manier (kunnen) ervaren en daar verbind ik me ook mee.

Om maar met de deur in huis te vallen: ik ben er 4 maanden geleden achter gekomen dat ik niet alleen een tot-dan-toe-nog-onbekende halfbroer heb, maar ook een halfzus. Als je mijn boek Ontrafeld hebt gelezen, zal dat je wellicht niet helemaal verrassen, maar toch.

Lang verhaal kort: mijn Frans/Zwitserse halfzus kwam er via een DNA test achter dat haar vader niet haar vader was, maar dat haar moeder een uitstapje had gemaakt – en mijn vader trouwens ook 😉 Haar moeder wilde er niet over praten, maar ze kwam wel achter de naam van haar biologische vader.

Via MyHeritage kwam ze vervolgens in contact met haar Nederlandse halfbroer die dezelfde biologische vader heeft. Ik wist van het bestaan van deze halfbroer, omdat mijn vader er twintig jaar geleden over heeft verteld op zijn sterfbed, maar toen mijn halfzus mij vier maanden geleden benaderde had ik nog niet geprobeerd om hem te traceren.

Waarom? Ik had mijn handen vol aan de voor-mij-bekende familieleden en ik dacht: het komt wanneer het komt.

Nou, het kwam dus.
Via onze halfzus.

Moraal van het verhaal: ik was dus opeens in contact gekomen met mijn halfbroer en -zus.

Vrouwelijke leiders

Wat heeft dit te maken met mijn doelgroep ‘vrouwelijke leiders die de balans kwijt zijn doordat ze te veel ballen in de lucht houden’?

Dit gaat over inclusief leiderschap, over je hele zelf mee mogen nemen, en dat het stroomt als alles er mag zijn.
Het is.

Hoe heb ik dat gedaan?
Ik heb ruimte gegeven aan alles in mij: de emoties die loskwamen, drie weken van instabiliteit, onverklaarbare huilbuien, futloosheid, 
 zonder te willen verklaren waar het vandaan kwam. Ik kroop tegen mijn lief aan en zocht geborgenheid, hield mijn sociale agenda leeg en nam het zoals het kwam.

Ik heb me afgevraagd: wanneer ga ik dit vertellen aan mijn broers?

En: ga ik het vertellen aan mijn moeder?

Ik heb gevoeld dat de ‘nee’ was verbonden met angst: ‘Hoe zouden ze reageren? Kan mijn moeder dit aan?’. Daarmee maak ik mezelf groter en hun kleiner.

De ‘ja’ was verbonden met liefde en had kwaliteiten van grootsheid en vertrouwen. Daardoor heb ik het in liefde heel zorgvuldig kunnen vertellen. Onvoorwaardelijk: zonder me te verbinden met hoe ik verwachtte dat ze zouden reageren. We hadden allemaal tijd nodig om dit te verwerken, maar het was duidelijk: het was geen verrassing en ‘ze zijn familie, whether we like it or not’.

Mijn moeder van 86 zei: ‘Ik wil ze ontmoeten’. Huh? ‘Ja, ik hield zoveel van hem.’ En daarmee sloot ze de ontrouw van mijn vader in: onvoorwaardelijk in haar liefde.

Ik voel me zo dankbaar voor hoe iedereen dit op zijn of haar eigen manier heeft opgepakt en heeft gereageerd en het was zo fijn om dit niet alleen te hoeven dragen.

Systemen

Ik wéét hoeveel kracht het geeft aan systemen wanneer

  • Iedereen erbij hoort en zich gezien voelt, geaccepteerd wordt.
  • Je je eigen plek kent.

Dat aan den lijve ondervinden, was een onbeschrijfelijke ervaring.

Zodra ik mijn broers en moeder had ingelicht, boekte mijn halfzus een trip naar Rotterdam en ‘toevallig’ konden we er allemaal bij zijn. Dat wil zeggen: de twee volbloedbroers die op dit continent wonen met hun vrouwen (ik heb 2 broers die in Amerika wonen), mijn halfbroer en zijn vrouw, mijn halfzus met haar man, mijn moeder en natuurlijk mijn eigen lief.

We hadden al contact gehad via een video-call en inmiddels ook een appgroepje samen met alle broers en zussen. Maar elkaar live zien, gaf toch echt een andere dimensie.

Ik had iedereen uitgenodigd bij ons thuis, in hartje Rotterdam. Na dagen regen, brak de zon door en we konden heerlijk borrelen op ons balkon; met de champagne die onze halfzus had meegenomen uit Frankrijk. En daarna zaten we met z’n elven samen aan een iets te kleine tafel. Heel intiem.

Mijn halfbroer had asperges meegenomen uit Limburg. Mijn broer maakte verse Hollandaise saus, zijn vrouw kwam met armen vol tulpen uit de bollenstreek. Mijn andere schoonzus bracht een taart mee voor toe.

En hulde aan mijn lief die als altijd weer samen met mij had gezorgd voor de ‘holding space’ waarin dit allemaal kon plaatsvinden. Wij kunnen allebei zo goed voelen hoe belangrijk het is om een sfeer neer te zetten waarin er ruimte is voor alles om er te zijn: in huiselijke sfeer aan een mooi gedekte tafel met lekker eten dat weinig voorbereiding vergde en iedereen zelf kon pakken.

Er was structuur en ongedwongenheid.

En er was ruimte voor het echte gesprek en voor emoties. EĂ©n broer vertelde uitgebreid over ‘onze’ vader, mijn halfbroer en -zus over hun geboortes, opgroeien en belangrijke levenservaringen.

We huilden samen en we lachten om zoveel gelijkenis: de mentaliteit van aanpakken die we zo goed kennen, als vanzelfsprekend helpen met opruimen en de theedoek pakken om af te drogen, maar ook – haha – de afwasmachine eerst herschikken alvorens die verder in te ruimen. Het was als een weerzien met oude vrienden waar je al veel vakanties mee hebt gedeeld, heel vanzelfsprekend direct samen de diepte in.

De tijd vloog voorbij.

Die ontmoeting, me met hen verbinden, hen letterlijk zien, maakt dat ik heb kunnen voelen:

  • Hoe belangrijk het is om te weten waar je vandaan komt.
  • Je geaccepteerd te voelen.
  • Je plek te kennen en in te nemen.
  • Maar ook om het tijd en ruimte te geven.

En het mooie is: er is allerminst afbreuk gedaan aan onze bestaande hechte familieband. De band is eerder sterker geworden.

Een broer zei: ‘Hoe gaan we nu verder? Gaan we samen kerstmis vieren?’ Nee, we hebben allemaal onze eigen levens, maar we willen wel graag contact houden en verder zien we wel hoe het loopt.
Ook daar zat ruimte in.

Weet dus waar je aan begint als je achteloos een DNA test laat doen omdat je nieuwsgierig bent naar jouw etnische achtergrond 😉

Verbinden in liefde

Aan het begin zei ik dat ik me ook verbind met mensen bij wie dit proces heel anders gaat. Daar kan ik dit over zeggen: ‘Vroeger’ ging het anders. Er werd nog voor gekozen om het kinderen niet te vertellen als hun ouders niet hun biologische ouders waren, door adoptie of donorschap.
Vandaag weten we veel meer.

Als je hiermee te maken hebt, vul het alsjeblieft niet in voor een ander, maar verbind je in liefde met betrokkenen en vertel ze hoe het zit.

Het geeft kracht om de waarheid aan te kijken, hoe pijnlijk ook.

Doe geen aannames, maar wees onvoorwaardelijk, verwacht niets.

Dat geeft energetische ruimte aan jou, de ander, het grotere geheel. Dan kan het stromen.

Dat kan ik zo voelen; wij hebben het samen kunnen voelen

Met mijn boek ‘Ontrafeld’ heb ik al zoveel op gang gebracht, het lijkt wel alsof het mijn ‘taak’ is om dit allemaal bloot te leggen. Alsof de geheimen weten dat ze bij mij veilig kunnen landen. Dat ik zal proberen om voorbij schuld en verwijt alles te zien zoals het is. Zodat het een plek krijgt en bespreekbaar wordt en herhalende patronen kunnen worden doorbroken.

Zoals ik zeg in ‘Ontrafeld’:

Quote van Fiona Cook uit haar boek 'Ontrafeld'

Ik merk dat er een stroom op gang komt die zich niet beperkt tot ons, de broers en zussen die dit hebben ervaren, maar dat ook onze kinderen, de volgende generatie, dat zullen voelen.
Er ontstaat ruimte voor alles om er te zijn

Meenemen in alle rollen

Dat neem ik, jij, wij, mee in alles wat we doen, in alle rollen die we vervullen. Ook al vertaalt zich dat bij iedereen anders, maar er is een laag waar het voelbaar is.

Daar ben ik intens dankbaar voor en dat gun ik iedereen.

Je eigen plek kennen en innemen, je gezien voelen, ruimte geven aan alles om er te zijn, dat geeft kracht.

Het maakt je ‘mens’, heel mens.

Ook in je rol als leider, of het nu gaat om eigen leiderschap of het leidinggeven aan anderen.

Ik suggereer niet dat je alles bespreekbaar hoeft te maken, maar wel dat het voelbaar is in de energie wanneer alles er mag zijn.

Inclusief leiderschap

Dat is wat je wilt als leidinggevende, dat je zo inclusief bent in je leiderschap, dat mensen zich psychologisch veilig voelen: dat ze om hulp dĂșrven vragen, durven zeggen dat ze iets niet weten/kunnen/spannend vinden, dat mensen elkaar durven aanspreken, durven vertellen dat er iets is dat ze bezighoudt en wat afleidt.

Mijn ervaring is dat het uitspreken-alleen-al helpt om het vervolgens te kunnen parkeren tijdens een meeting of werkdag om er op een ander moment naartoe terug te gaan. Want alles wat er niet mag zijn, is er toch wel. Dan komt het via de achterdeur nog veel harder binnen. Dan kan je het beter maar meteen de ruimte geven.

Het is mijn grote verlangen dat we elkaar mogen zien, met alles wat er wel, en niet, is.

En voor mij: ik neem deze ervaring mee in mijn rol als coach. Vaak hebben cliĂ«nten die voor het eerst bij mij komen mijn boek al gelezen en dan zeggen ze: ‘Jij bent zo open, ik heb het gevoel dat ik hier werkelijk alles kan zeggen.’ Dat schept een context waarin mensen wel die diepte in durven gaan waar ze eerder nog niet naartoe durfden. Daar waar er echte transformatie kan plaatsvinden. Voor mij als coach is dat het mooiste wat er is, dan kan ik helemaal ‘aan’ gaan, met al mijn energetische helderheid waardoor er heling plaatsvindt op een diepe laag.

Dus: mocht mijn verhaal je het gevoel geven dat je ‘iets’ te doen hebt met jezelf, neem gerust contact op, zodat we kunnen bespreken wat er bij jouw past. Je bent van harte welkom.

Mocht je dit een inspirerend verhaal vinden, zou je het dan willen delen? Als je dat doet in de socials wil je mij dan taggen? Zodat het iedereen kan bereiken die hier op de een of andere manier mee te maken heeft.

Dankjewel!

Meer podcasts