Arrrrgggghhhh die eeuwige focus op resultaten!
Als mensen tijdens de 12 jaar dat ik bij Randstad werkte, vroegen ‘hoe gaat het met je?’, vertelde ik graag hoe goed mijn resultaten waren. Toegeven dat iets niet wist, was niet mijn sterkste eigenschap.
Dat heeft zo zijn voordelen. Doel voor ogen en gaan. Als niet linksom, dan rechtsom.
Gezien en gehoord worden
Totdat ik met mijn eigen bedrijf begon in 2004. Resultaten kregen een andere lading. Ik werd uitgedaagd om voorbij de grenzen van het meetbare te gaan. Naar een wereld van voelen en kwetsbaarheid. Wanneer ík dat deed, deden anderen dat ook.
Vooral in deze tijd, waarbij de gewenste resultaten bij velen achterblijven, zie ik hoe verleidelijk het is om de controle te willen herpakken. Terug naar het hoofd. Arrrggghhh.
Terwijl er juist behoefte is aan oprecht contact, gezien en gehoord worden. Temeer omdat fysieke nabijheid nauwelijks mogelijk is. We willen een uitreikende hand en het vertrouwen dat het wel goed komt met die resultaten wanneer er ruimte is om onszelf helemáál te laten zien; hoofd én hart.
Herken je dat: terugvallen in oude valkuilen en jezelf erop betrappen? Wat mij het meeste helpt is heel hard lachen om mezelf… als dat lukt…
